Σε ηλικία μόλις εννέα ετών κατάλαβε πως θα ασχοληθεί με την φωτογραφία, όταν είδε τον αδερφό του να εμφανίζει μια φωτογραφία στον σκοτεινό θάλαμο που είχαν στο σπίτι τους.Μετά την δευτεροβάθμια εκπαίδευση, θα παρακολουθήσει μαθήματα φωτογραφίας στη σχολή Καλών Τεχνών, στο πανεπιστήμιο του Ohio. Οι σπουδές του θα διακοπούν προκειμένου να εκτίσει την στρατιωτική του θητεία και εν τέλει, το 1947 αποφοιτά. Σχεδόν αμέσως, θα ξεκινήσει και το ταξίδι του στον κόσμο της φωτογραφίας. Τα πρώτα βήματα του θα γίνουν κοντά στον σπουδαίο φωτογράφο Yousuf Karsh.
Ο Υ.Karsh του δίδαξε πολλά μυστικά της φωτογραφίας και κυρίως ότι είχε να κάνει με τα πορτραίτα.Μετά από έναν χρόνο κοντά στον Y.Karsh και ύστερα από έντονη παρότρυνση, ανοίγει το πρώτο του φωτογραφικό στούντιο στο Greenwich Village της Νέας Υόρκης. Αρχικά έχει ελεύθερη συνεργασία με διάφορα περιοδικά, ενώ παράλληλα κάνει τις απαραίτητες γνωριμίες στον χώρο της τζαζ. Συγκεκριμένα, τα πρωινά εκτελούσε τα καθήκοντά του ως φωτογράφος των διάφορων περιοδικών και τα βράδια του τα περνούσε σε μέρη όπως το Royal Roost και το Birdland, εξασφαλίζοντας φωτογραφίες από διάφορους μουσικούς της τζαζ.Καθοριστικό ρόλο στην καριέρα του έπαιξε η συνεργασία του με τον Norman Granz, σπουδαίο παραγωγό της τζαζ, ο οποίος χρησιμοποίησε πολλές φωτογραφίες του ως εξώφυλλα δίσκων.
Με τον τρόπο αυτό, εκτός του ότι άρχισε να γίνεται γνωστό το όνομα του σε ένα πιο ευρύ κοινό, σήμανε και την αρχή της καθιέρωσης του σαν φωτογράφος της τζαζ. O Herman Leonard, κατάφερε να απαθανατίσει πολλά αστέρια της τζαζ όπως τους Louis Armstrong, Charlie Parker, Dexter Gordon, Duke Ellington, Tony Bennett, Frank Sinatra, Dizzy Gillespie και πολλούς άλλους, ενώ με ορισμένους από αυτούς δημιούργησε και δυνατές φιλίες.Μια άλλη σημαντική συνεργασία για την καριέρα του ήταν αυτή με τον Marlon Brando το 1956.
Ο Herman Leonard, ακολούθησε τον Marlon Brando στο ταξίδι που έκανε στην Άπω Ανατολή, χαρίζοντας και στους δύο σπουδαίες φωτογραφίες.Συνέχεια έχει η περίοδος που μετακόμισε στο Παρίσι. Τα χρόνια που έζησε εκεί, εργάστηκε τόσο στον χώρο της διαφήμισης όσο και στον χώρο της μόδας καθώς επίσης εκτελούσε κα χρέη ανταποκριτή για το περιοδικό Playboy.
Φυσικά, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε το γεγονός πως εκείνα τα χρόνια, η τζαζ ήταν σε έξαρση, με αποτέλεσμα να τραβήξει φωτογραφίες που θα άφηναν ιστορία.Τα επόμενα χρόνια της ζωής του, από το 1980 μέχρι και το 2005 περίπου, χαρακτηρίζονται από έντονη κινητικότητα μιας και μετακομίζει συνεχώς.Το 1980 μετακομίζει στην Ίμπιζα με την οικογένειά του.Το 1988 βρίσκεται στο Λονδίνο, όπου και εκδίδει το πρώτο του βιβλίο με τίτλο The Eye of Jazz. Σημαντικό γεγονός επίσης ήταν και η πρώτη έκθεση που πραγματοποίησε και η οποία γνώρισε αξιοσημείωτη επιτυχία.
Ένα χρόνο αργότερα, το 1989, βρίσκεται στο San Francisco, προκειμένου να προωθήσει ακόμα περισσότερο την έκθεσή του.
Το 1990, θα βρεθεί στην Νέα Ορλεάνη όπου θα επανασυνδεθεί με την μεγάλη του αγάπη, την τζαζ, την οποία είχε παραμελήσει ελαφρώς τα τελευταία χρόνια. Παράλληλα, θα συνάψει σχέσεις και με τον κόσμο της blues.
Στην Νέα Ορλεάνη θα παραμείνει μέχρι και το 2005, όταν ο τυφώνας Κατρίνα θα τον αναγκάσει να μετακομίσει στην Καλιφόρνια. Ένα ακόμα δυσάρεστο, είναι η καταστροφή ενός μεγάλου αριθμού φωτογραφιών (ευτυχώς όχι και αρνητικών), που βρισκόταν στο σπίτι του.Ο Herman Leonard, φωτογράφιζε μέχρι αρκετά μεγάλη ηλικία και στην καριέρα του μετράει σημαντικές επιτυχίες. Μεταξύ άλλων, υπήρξε ο πρώτος φωτογράφος που κέρδισε υποτροφία ‘Grammy Foundation Grant’, για την διατήρηση και αρχειοθέτηση των φωτογραφιών, το 2008. Ενώ σημαντική παράλειψη θα ήταν αν δεν αναφέραμε πως το 2009 ήταν ο επίσημος φωτογράφος στο ‘Montreal Jazz Festival’ και το 2010 φιλοξενήθηκε από τον Lenny Kravitz, γεγονός που του χάρισε την δυνατότητα να προσθέσει ακόμη περισσότερες φωτογραφίες στην συλλογή του.
Επιπλέον, συμμετείχε με πολύ βασικό ρόλο, στο ντοκιμαντέρ Saving Jazz, το οποίο γυρίστηκε μετά τον τυφώνα Κατρίνα.Θα μπορούσε να πει κανείς πως ο Herman Leonard, ήταν ένας φωτογράφος με θέμα! Με θέμα την μουσική. Πάντρεψε την φωτογραφία και την μουσική με έναν ιδιαίτερο τρόπο και χάρισε στον κόσμο μια μοναδική συλλογή από φωτογραφίες που ακόμη και σήμερα λειτουργούν σαν συνδετικός κρίκος με ένα κομμάτι του μουσικού παρελθόντος. Χαρακτηριστικά, όπως ο ίδιος είχε πει: "Πρόθεσή μου ήταν να δημιουργήσω ένα οπτικό ημερολόγιο του τι άκουγα τότε, με σκοπό να κάνω τους ανθρώπους να δουν τον τρόπο με τον οποίο η μουσική ακούγεται και παράγεται"και όντως το κατάφερε…
πηγή: consider.gr, (αναδημοσίευση)
