Ξεκίνησε σαν καραγκιοζοπαίχτης το 1937 και έπειτα στο τσαγκαράδικο του πατέρα του πάλεψε για την επιβίωση στα δύσκολα εκείνα χρόνια.
Με την φωτογραφία τον έφερε σε επαφή ένας συγχωριανός του ο οποίος στις στρατιωτικές άδειές του, φωτογράφιζε στα πανηγύρια. Κοντά του έμαθε την διαδικασία της εκτύπωσης της φωτογραφίας, τους χρόνους, τα χημικά και τα χαρτιά.
Έτσι αποφάσισε να ασκήσει το επάγγελμα του Φωτογράφου αγοράζοντας την δικιά του φωτογραφική μηχανή από την 'Αρτα, ένα "κουτάκι τόσο δά... "
Τα πρώτα φίλμ με το "κουτάκι" δεν ήταν και τόσο καλά, αποφάσισε τότε να αγοράσει μία "καλή" φωτογραφική μηχανή από την Αθήνα.
Το 1945 τράβηξε τις πρώτες φωτογραφίες επί πληρωμή, ήταν γιά τις άδειες καλλιέργειας καπνών, μετά ακολούθησαν οι φωτογραφίες για τις αστυνομικές ταυτότητες.
Τα θέματά του ήταν πάντα "κάτα παραγγελία", κοινωνικές εκδηλώσεις , γάμοι, βαφτίσια, πανηγύρια, γαϊτανάκια, αλλά και μεγεθύνσεις, διπλοτυπίες, κά.
Με το μοτοσακό και την φωτογραφική του μηχανή όργωσε όλα τα χωριά της ευρύτερης περιοχής της Άρτας και έγινε γνωστός σε όλους σαν "Φώτο Λάκης". Όλοι τον γνώριζαν με το καλλιτεχνικό του όνομα.
Παράλληλα με τη φωτογραφία το 1962 ασχολήθηκε και με τις υπαίθριες προβολές κινηματογράφου. Αγοράζει στην Αθήνα μία κινηματογραφική μηχανή των 35mm και με αυτή περιόδευσε σε όλη την περιοχή της Άρτας, φτάνοντας μέχρι την ακριτική Κακαβιά στα σύνορα με την Αλβανία. Άπλωνε το πανί του και έκανε προβολές ταινιών, με μεγάλη προσέλευση, σε κάθε ελεύθερο χώρο μιά που αυτή ήταν η μοναδική διασκέδαση των κατοίκων.
Η επιτυχία που είχε σε αυτές τις προβολές τον έσπρωξε στη δημιουργία μιάς κλειστής αίθουσας προβολής ταινιών χωρίς δυστυχώς την αναμενόμενη επιτυχία. Μετά από ένα χρόνο λειτουργίας έκλεισε, πρός μεγάλη απογοήτευση του Αποστόλη Παπαδημητρίου.
Βρέθηκε λοιπόν με δύο κινηματοργαφικές μηχανές και χρεωμένος οπότε ξαναγύρισε και πάλι στις αγαπημένες του περιοδίες.
Το 1972 με την έλευση της κρατικής Τηλεόρασης στην περιοχή ο κινηματογράφος φθίνει σιγά-σιγά. Έτσι το 1976 μη μπορώντας να ανταπεξέλθει οικονομικά πήγε στη Λυβίη σαν εργάτης προσπαθώντας να ξεχρεώσει τα γραμμάτια από τις δύο κινηματογραφικές μηχανές.
Ο Ντίνος Δημόπουλος το 1983 στην ταινία του "Τα δελφινάκια του Αμβρακικού" του έδωσε το ρόλο του Κινηματογραφιστή, χρησιμοποιώντας και ένα μέρος από το φωτογραφικό αρχείο του Απόστολου Παπαδημητρίου.
Είπε : "Η φωτογραφία για εμένα ήταν το καλύτερο πράμα, η καλύτερη δουλειά που μ'αρεσε πολύ, τίποτις άλλο..."
άρθρο από μαγνητοφωνημένη συνέντευξη του Φωτογράφου στον Απόστολο Μπρέντα (12-2012)
