"... δεν ψάχνω για το εντυπωσιακό, το δήθεν μοναδικό, το γραφικό ή το οπτικό ευφυολόγημα. Αντίθετα, αφήνομαι ατις αισθήσεις μου για να αισθανθώ τη χάρη και την αξία στο συνηθισμένο, το καθημερινό, το «κοινότυπο». Οι εικόνες μου αφορούν αθόρυβους χώρους, ειρηνικούς χώρους, χώρους που προσφέρουν χαρά στις αισθήσεις.
H μυρωδιά του φρέσκου ζεστού ψωμιού, ο απογευματινός ήλιος που διαπερνάει το παράθυρο της κρεβατοκάμαρας, η δροσερή σκιά σε μια καυτή καλοκαιρινή μέρα, η αιθέρια λάμψη ενός εγκαταλελειμμένου χωριού... "
Την δεκαετία του '80 η Reenie Schmerl, αμερικανίδα φωτογράφος, ταξίδεψε σε απομονωμένα χωριά της βόρειας Ελλάδας φωτογραφίζοντας τον τρόπο ζωής των κατοίκων σε διαφορετικές εποχές. Οι επανειλημμένες περιοδείες της σ' αυτές τις περιοχές τής πρόσφεραν μια ουσιαστική γνώση και οικειότητα για ανθρώπους, χώρους, συνήθειες και έθιμα.
Οι φωτογραφίες της, όμως, δεν είναι άμεσες παραστάσεις αυτών των ανθρώπων, αλλά έμμεσες περιγραφές τους μέσα από τον τρόπο ζωής τους, τα σπίτια τους, τους χώρους που εργάζονται, ψυχαγωγούνται, αναπαύονται. Στην ουσία, πρόκειται για φωτογραφικό ντοκουμέντο μιας ζωής και ενός κόσμου, που βαθμιαία σβήνει...
Η δουλειά της Schmerl έχει παρουσιαστεί, με ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, στις ΗΠΑ και σε πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Στη χώρα μας είχε εκθέσει στο Ζάππειο Μέγαρο στη διάρκεια του Α' Διεθνούς Μήνα Φωτογραφίας της Αθήνας, τον Απρίλιο του 1987 και στο Φωτογραφικό Κέντρο Αθηνών.
