Sarah Moon

Από ένα φτασμένο μοντέλο μια επιτυχημένη φωτογράφος

"Όταν φωτογραφίζω λουλούδια, κάποια νεκρή φύση, ή μόδα, το Χρώμα με αναγκάζει να είμαι πιο αφηρημένη. Πρέπει να κάνω προσπάθεια να το μεταφέρω, να πλησιάσω πιο κοντά σε αυτό που με εντυπωσίασε για πρώτη φορά. Για μένα, το ασπρόμαυρο είναι πιο κοντά στην ενδοσκόπηση, στις αναμνήσεις, στη μοναξιά και στην απώλεια, δεν βλέπω το ίδιο με το χρώμα - είναι μια άλλη γλώσσα, μια ζωντανή γλώσσα."

Sarah Moon 2008

Αιθέριες και κομψές, οι φωτογραφίες της Sarah Moon είναι σχεδόν παραδομένες στη ζωγραφική τους υπόσταση. Υφή, επιφάνεια, θέαση, όνειρο, είναι δύσκολο να συνοψίσουμε το περιεχόμενό τους χωρίς να επισημάνουμε την εμφανή ρομαντική και μελαγχολική διάθεση που πηγάζει από το έργο της. Η Moon που έγινε γνωστή τη δεκαετία του 1970, σπάει τις παραδόσεις της «Φωτογραφίας Μόδας» επιλέγοντας αντ 'αυτού να ερευνήσει έναν φαντασικό κόσμο δικής της εφεύρεσης χωρίς συμβιβασμούς.

Η τρέχουσα τάση στη φωτογραφία έχει μια μέθοδο όλο και πιο παρεμβατική. Η Moon απολαμβάνει λίγη ευχαρίστηση σε αυτό το είδος δημιουργίας, αλλά εμπλέκεται και σε μια προσωπική αναζήτηση. Ο κόσμος των ονείρων είναι ουσιαστικός για τη δουλειά της. Οι εικόνες της μας οδηγούν σε έναν κόσμο φανταστικό. Όταν εμφανίζονται οι άνδρες, οι φωτογραφίες της κινούνται προς έναν πιο ανησυχητικό σουρεαλισμό και δημιουργούν ένα επικίνδυνο μυστήριο.

Πρόκειται για φωτογραφίες στις οποίες το παράξενο και το ασυνήθιστο αντιμετωπίζουν τη συνηθισμένη πραγματικότητα. Στις εικόνες της Moon φαίνεται το χέρι του καλλιτέχνη, είναι "ζωγραφιές" και μερικές φορές μοιάζουν με φωτογραφές από γυάλινες πλάκες, κουνημένες και με ασάφεια στο περίγραμμα...

Το να κοιτάς τις εξαιρετικές φωτογραφίες της Sarah Moon είναι συγκρίσιμο με το να κοιτάς μέσα από έναν αμφίδρομο καθρέφτη. Η επιφάνεια του καθρέφτη γίνεται εκτύπωση και ο θεατής έχει το προνόμιο να στέκεται στην «άλλη πλευρά» κοιτάζοντας ταυτόχρονα την εικόνα. Τα ζωντανά πλάσματα αποδίδονται τόσο «ακίνητα» και αντιστρόφως τα άψυχα αντικείμενα, όπως οι κούκλες, γίνονται ανθρώπινες και εκφραστικές με τον δικό τους ιδιαίτερο χαρακτήρα, καθρεφτίζοντας τελικά ο ένας τον άλλον. Υπάρχει μια ατμόσφαιρα και μια ένταση, η οποία είναι διαρκώς εμφανής που ξεχωρίζει στη δουλειά της. Είναι το εύρος του θέματος, το κοινότοπο, το τυχαίο και το μυστικό που μας επιτρέπει να δούμε τη Sarah Moon μέσα από ένα νέο φως.

Ως έφηβη σπούδασε σχέδιο προτού γίνει μοντέλο στο Λονδίνο και το Παρίσι, όπου παρά το μικρό της ανάστημα την επέλεξαν ως μοντέλο θρύλοι όπως ο Helmut Newton, ο Irving Penn και ο Guy Bourdin. Στη δεκαετία του 1960 άρχισε να φωτογραφίζει τους φίλους της μοντέλα. «Κάποιος μου δάνεισε μια κάμερα και έτσι ενώ περιμέναμε ανάμεσα στις λήψεις, εγώ έβγαζα φωτογραφίες», θυμάται σε συνέντευξή της στο The Independent το 2011.

Η Moon θα κάνει φωτογραφίσεις για τα Vogue, Marie Clare, Harper's Bazaar και Elle. Η πιο εντυπωσιακή δουλειά της, ωστόσο, ήταν για τη Biba και τον γαλλικό οίκο μόδας Cacharel. Οι καμπάνιες της Cacharel ήταν σαγηνευτικές, ρομαντικές και μυστηριώδεις, έφτασαν να καθορίσουν μια πιο απαλή, ρομαντική, θηλυκή οπτική γλώσσα τη δεκαετία του 1970.

Η Sarah Moon γεννήθηκε το 1941 στην Αγγλία και ξεκίνησε την καριέρα της ως μοντέλο μόδας τη δεκαετία του 1960. Από το 1968, εργάζεται ως φωτογράφος μόδας και κινηματογραφίστρια. Η φωτογραφική της δουλειά έχει δημοσιευτεί στα Vogue, Elle, Harper's Bazaar, Marie-Claire, Graphis, Life και πολλά άλλα περιοδικά. 'Εχει εκδόσει τα βιβλία "Aπίθανες αναμνήσεις" (1980), "Κοκκινοσκουφίτσα" (1986), "Vrais Semblants" (1991), "Inventario 1985-1997" (1997) και "Photopoche" (1998).

Έχει κάνει περισσότερες από 150 τηλεοπτικές διαφημίσεις και μια ταινία για τον φωτογράφο Henri Cartier-Bresson (1995). H Moon πήρε το Βραβείο Infinity του Διεθνούς Κέντρου Φωτογραφίας για την Εφαρμοσμένη Φωτογραφία το 1985 και το Grand Prix National de la Photographie το 1995.

Pirelli calendar

H Sarah Moon υπήρξε η πρώτη γυναίκα φωτογράφος του ημερολογίου της Pirelli το 1972.

Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Pirelli Calendar, Derek Forsyth, είχε νιώσει ότι είχε έρθει η ώρα για μια αλλαγή από τη τάση στις φωτογραφίσεις των όμορφων γυναικών με τα πλούσια χαρακτηριστικά στις τροπικές παραλίες. «Υπήρχε η σκέψη ότι το pin-up ήταν πια λίγο ξεπερασμένο», εξήγησε. «Ένιωσα ότι θα έπρεπε να γυρίσουμε λίγο πίσω, να κάνουμε κάτι ρομαντικό και επίσης να χρησιμοποιήσουμε μια γυναίκα φωτογράφο». Ο Forsyth στράφηκε στη Sarah Moon, της οποίας οι κομψές και αιθέριες φωτογραφίες της θα επαναπροσδιορίσουν τη φωτογραφία μόδας στη δεκαετία του 1970.

Το απαλό, διάχυτο φως, ο φωτογραφικός κόκος και η σιωπηλή χρωματική παλέτα των εικόνων υποδηλώνουν ένα φανταστικό βασίλειο, ένα ονειρικό τοπίο, αναπαράγουν την ιδέα του "νεκρού χρόνου" (για να χρησιμοποιήσω την έκφραση της Moon) - εκείνες τις ιδιωτικές, κλεμμένες στιγμές μακριά από το ανδρικό βλέμμα, όταν οι γυναίκες θα μπορούσε να φωτογραφίζονται με μια νέα οπτική.

«Αυθεντικά θηλυκό» είναι ο τρόπος με τον οποίο ένας συγγραφέας περιέγραψε την προσέγγιση. Σίγουρα, το "τυχαίο" καδράρισμα και η περιστασιακή αίσθηση πολλών από τις φωτογραφίες (η μία απεικονίζει ένα μοντέλο να σιδερώνει) σηματοδοτούν ένα είδος απελευθέρωσης από τις συνηθισμένες αρχές του ημερολογίου με τα pin-up girl. Είναι εικόνες σεξουαλικές ή αισθησιακές ή και τα δύο; Ίσως δεν είναι τίποτα από τα δύο.

Όποιες και αν ήταν οι προθέσεις της Moon, το Ημερολόγιο του 1972 προκάλεσε σάλο. «Ο κόσμος το λάτρεψε, αλλά νομίζω ότι ίσως να πήγε λίγο πιο μακριά προς στην άλλη πλευρά», παρατήρησε ο Forsyth. «Δεν είμαι σίγουρος ότι οι έμποροι το εκτίμησαν. Ωστόσο, οι εικόνες της είναι λαμπρές, είναι σχεδόν σαν πίνακες ζωγραφικής, είναι διαχρονικές».

πηγές: Pirelli.com, Mickael Hoppen Gallery, Photo.com

επιμέλεια : J.Eco