Εχουν περάσει σαράντα χρόνια από τότε που ο φωτογράφος του Associated Press, Huynh Cong "Nick" Ut, έστρεψε τον φακό του στο πλήθος που έτρεχε έντρομο για να αποφύγει τις βόμβες ναπάλμ.Ήταν η πρώτη φορά που μέσω αυτής της ασπρόμαυρης φωτογραφίας, αποτυπώθηκε η φρίκη του Βιετνάμ.
Πρωταγωνίστρια στην φωτογραφία η Kim Phuc η οποία στα 49 της σήμερα έχει ακόμα χαραγμένη στη μνήμη της αυτές τις εικόνες, γυμνή να τρέχει μαζί με άλλα παιδάκια κλαίγοντας με λυγμούς ώστε να αποφύγει τις βόμβες.
Ήταν 8 Ιουνίου του 1972 όταν η εννιάχρονη Kim έτρεχε γυμνή ουρλιάζοντας για να αποφύγει τις ναπάλμ των Αμερικανών οι οποίοι βομβάρδιζαν το χωριό της στο Βιετνάμ.Η μικρή έχασε τις αισθήσεις της. Ωστόσο δίπλα της ήταν ο φύλακας άγγελός της ο 21 ετών φωτογράφος "Nick" Ut που λίγο νωρίτερα τράβηξε αυτήν την ιστορική φωτογραφία.
Ο νεαρός την οδήγησε σε ένα μικρό νοσοκομείο. Το παιδί ήταν απίθανο να επιβιώσει. Δεν έχασε όμως την ελπίδα του και απαίτησε από τους γιατρούς να της παράσχουν τις πρώτες βοήθειες.
"Εκλαιγα όταν την είδα να τρέχει", δήλωσε ο Ut, του οποίου ο μεγαλύτερος αδελφός σκοτώθηκε σε αποστολή με το ΑΡ στο νότιο Δέλτα του Μεκόνγκ. "Αν δεν τη βοηθούσα , αν κάτι συνέβαινε και πέθαινε, νομίζω ότι θα αυτοκτονούσα". Όταν επέστρεψε στο γραφείο του ο βετεράνος photo editor Horst Faas εντυπωσιάστηκε από την φωτογραφία και αποφάσισε να την δημοσιεύσει.
Η νεαρή κατάφερε να γίνει γιατρός. Έπρεπε να περάσουν χρόνια να συνειδητοποιήσει την αξία της φωτογραφίας η οποία χρησιμοποιήθηκε ως προπαγάνδα από το κομμουνιστικό καθεστώς. "Ήταν το κορίτσι της βόμβας ναπάλμ".
"Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους, γνωρίζουν τη φωτογραφία, αλλά είναι πολύ λίγοι αυτοί που γνωρίζουν τη ζωή μου", είχε πει η Kim.
Ο Huynh Cong – "Nick" Ut κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ για αυτή τη φωτογραφία.
H Kim Phuc, το κορίτσι που απεικονίζεται σε μία από τις αξέχαστες εικόνες του πολέμου στο Βιετνάμ, συναντήθηκε ξανά μέσω ενός ραδιοφωνικού προγράμματος του BBC με τον Christopher Wain, τον ανταποκριτή του ITN που τη βοήθησε να ζήσει πριν 38 χρόνια.Σύμφωνα με το BBC, την τελευταία φορά που ο Chris είδε την Kim, ήταν ξαπλωμένη σε κρεβάτι νοσοκομείου με πρώτου βαθμού εγκαύματα στο μισό περίπου σώμα της, «ενθύμιο» από τη βομβιστική επίθεση με ναπάλμ στο Νότιο Βιετνάμ.
Ήταν 8 Ιούνη 1972. Ο Chris μαζί με συνεργάτες του βρίσκονταν στο Βιετνάμ ως πολεμικοί ανταποκριτές για το ΙΤΝ. Θυμάται τη μέρα που συνάντησε την Kim με σαφήνεια.«Εκείνο το πρωί φτάσαμε στο χωριό Trang Bang. Νωρίς το πρωί δύο βομβαρδιστικά άρχισαν να κυκλώνουν το χωριό. Αυτό δεν ήταν κάτι ασυνήθιστο αλλά επειδή γνωρίζαμε το χωριό, ξέραμε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά». Πολλοί από τους χωρικούς ήταν ήδη στα καταφύγια, μεταξύ των οποίων και η εννιάχρονη Kim.
«Νομίζαμε ότι αυτό θα ήταν ένα ασφαλές μέρος – αλλά μετά είδα το αεροπλάνο – ήταν τόσο κοντά» θυμάται η Kim. «Άκουσα τον θόρυβο από τις βόμβες και τότε ξαφνικά είδα τη φωτιά παντού γύρω μου. «Ήμουν τρομοκρατημένη και προσπάθησα να τρέξω μακριά από τη φωτιά. Τα ρούχα μου κάηκαν».
Ο Chris και οι συνεργάτες του ήταν περίπου 400 μέτρα από το σημείο στο οποίο είχαν εκραγεί οι τέσσερις ναπάλμ. «Υπήρξε μία έκρηξη θερμότητας τόσο δυνατή, σα να είχε ανοίξει κάποιος την πόρτα του φούρνου. Τότε είδαμε την Kim και τα υπόλοιπα παιδιά. Κανένα από αυτά δεν είχε βγάλει τον παραμικρό ήχο έως τη στιγμή που μας είδαν. Τότε άρχισαν να φωνάζουν».
Ένας φωτογράφος από το Βιετνάμ, ο Huynh Cong – "Nick" Ut, κάλυπτε επίσης τα γεγονότα την ίδια ημέρα.
Καθώς η Kim έτρεχε στο δρόμο με τα χέρια της απλωμένα, φωνάζοντας βοήθεια, εκείνος τράβηξε τη φωτογραφία που σήμερα θεωρείται η πιο χαρακτηριστική από αυτές που είδαν το φως κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ. Ο Nick μετέφερε την Kim στο πλησιέστερο νοσοκομείο. Λίγο αργότερα, η φωτογραφία που τράβηξε ο φωτογραφικός του φακός εμφανίστηκε σε όλα τα μέσα ενημέρωσης της Δύσης. Η Kim τελικά έμεινε στο νοσοκομείο για 14 μήνες και έκανε 17 χειρουργεία υποφέροντας από φρικτούς πόνους.
Η φωτογραφία που την απεικονίζει την Kim μετατράπηκε σε ένα αντιπολεμικό σύμβολο. Δημοσιεύτηκε στις μεγαλύτερες εφημερίδες του κόσμου, δυναμώνοντας το αντιπολεμικό κλίμα σε Ευρώπη και Αμερική, στρέφοντας την πλειοψηφία της κοινής γνώμης ενάντια στις ΗΠΑ απαιτώντας την αποχώρηση της από το Βιετνάμ.
Δέκα χρόνια αργότερα την εντόπισε ένας Γερμανός δημοσιογράφος. Σπούδαζε ιατρική στο πανεπιστήμιο του Βιετνάμ. Όμως η κυβέρνηση του Βιετνάμ την ανάγκασε να διακόψει τις σπουδές της, να γυρίσει πίσω στο χωριό της. Η κοπέλα μετατράπηκε σε εργαλείο προπαγάνδας.Ακόμα κι όταν ξανάρχισε τις σπουδές της, αυτή τη φορά στην Κούβα, πολλοί ήταν όσοι ζητούσαν από εκείνη να εκπληρώσει τα καθήκοντά της ως «σύμβολο του πολέμου».
Εγκαταστάθηκε στον Καναδά με την οικογένειά της. Το 1995, ωστόσο, ακόμη ένας δημοσιογράφος την ανακάλυψε και το πρόσωπό της δεν άργησε να κοσμήσει το πρωτοσέλιδο της «Toronto Sunday».«Ήθελα να ξεφύγω από αυτή την εικόνα γιατί όσο πιο διάσημη γινόταν τόσο περισσότερο κόστιζε στην προσωπική μου ζωή», εξηγεί η ίδια.
Η φωτογραφία αυτή, στην πραγματικότητα, ήταν ένα ισχυρό δώρο που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για να βοηθήσει στην προώθηση της ειρήνης. «Συνειδητοποίησα ότι τώρα που ζω σε μια ελεύθερη χώρα, μπορώ να αποκτήσω τον έλεγχο της εικόνας», υποστηρίζει η Kim.Η σκέψη αυτή την οδήγησε στη δημιουργία της οργάνωσης Kim Phuc Foundation που παρέχει ιατρική και ψυχολογική υποστήριξη στα παιδιά θύματα πολέμου.
Ο Cris συνέχισε να εργάζεται στο ITN για τρία χρόνια. Αργότερα συνέχισε στο BBC. Πήρε σύνταξη το 1999 και δεν περίμενε να ξανασυναντήσει την Kim.
"Ήταν σίγουρα ότι χειρότερο είδα ποτέ. Όταν αργότερα το ενδιαφέρον για την Kim αναζωπυρώθηκε ένιωσα ότι χρησιμοποιείται. Αυτός ήταν ο λόγος που πριν από 10 χρόνια αρνήθηκα να τη συναντήσω μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες στο Oprah Winfrey Show. Ακουγόταν σαν εκμετάλλευση».
Σήμερα η Kim ζει στο Οντάριο του Καναδά με το σύζυγο και την κόρη της. Συνάντησε για πρώτη φορά τους γιατρούς που την έσωσαν το 1996 και επισκέφτηκε την πατρίδα της πρώτη φορά το 2003 μετά το 1992, οπότε είχε ζητήσει πολιτικό άσυλο στον Καναδά
