Οι noname zinners, κατά κόσμον Στέλιος Γιανσακίδης, Δώρα Κατάκη, Θανάσης Κριτσωτάκης, Μαρία Λαμπριανίδου, Μένη Σεϊρίδου και Αλέκα Τσιρώνη, είμαστε έξι φωτογράφοι της Θεσσαλονίκης, με διαφορετικές φωτογραφικές καταβολές. Θέλοντας να προσδιορίσουμε τον κοινό μας τόπο, ως υλοποιήσιμη πρόκληση, αλλά και να διατηρήσουμε την αυτονομία μας μέσα σε αυτόν, αρχίσαμε τον Φεβρουάριο του 2023 να προβληματιζόμαστε πώς θα μπορούσαμε να υλοποιήσουμε το στόχο μας. Ο εφήμερος χαρακτήρας της έκθεσης δεν μας ενδιέφερε, ούτε και η άυλη ιδιότητα του διαδικτύου, αλλά ούτε και η «αυστηρότητα» του φωτογραφικού βιβλίου. Επιλέξαμε (σχεδόν ήταν μονόδρομος) να κινηθούμε στην δημιουργία ενός zine, με ευέλικτη μορφή και σχήμα.
Πειραματιστήκαμε αρκετά με το σχήμα, το χρώμα, το lay out, την ποιότητα του χαρτιού και της εκτύπωσης, το είδος του εξώφυλλου, τις γραμματοσειρές, ακολουθώντας όλα τα βήματα που απαιτεί η έκδοση ενός εντύπου. Το αποτέλεσμα αυτής της συμμετοχικής και ομαδικής διαδικασίας ήταν η αυτοέκδοση του πρώτου τεύχους του no name zine τον Μάϊο του 2023.
O/H κάθε φωτογράφος αναπτύσσει την θεματική του και με τον τρόπο αυτό το zine αποτελείται από έξι μικρές, ανεξάρτητες φωτογραφικές ενότητες, τυπωμένες σε κινητά φύλλα μεγέθους Α3, δίνοντας στον αναγνώστη την δυνατότητα να μορφοποιήσει έτσι ο ίδιος την σειρά, την δομή και το περιεχόμενο της ανάγνωσής του, χωρίς η δική μας πρόταση να είναι δεσμευτική και απόλυτα καθοριστική.
Ο Στέλιος Γιανσακίδης, επιλέγοντας να διατηρήσει την ενότητά του χωρίς τίτλο, δημιουργεί σκοτεινές, ασπρόμαυρες φωτογραφίες, που αισθητικά παραπέμπουν σε τεχνοτροπίες του παρελθόντος, ως νοσταλγικό αποτύπωμα.
Η Δώρα Κατάκη χρησιμοποιεί τους στίχους τραγουδιού (“Τι ζητάς εδώ; Δεν είναι μέρος για έναν άγιο αυτό”) και με νόημα κλείνει το μάτι στην αμφιβολία ή την βεβαιότητα μιας υπαρξιακής αναζήτησης.
Ο Θανάσης Κριτσωτάκης, με τους «Εσωτερικούς Κήπους» του, τους νοηματοδοτεί στο όριο σχεδόν του ψυχικού άλγους.
Η Μαρία Λαμπριανίδου με την «Τρίτη μεσημέρι» στοιχειοθετεί μία καθημερινότητα ανάμεσα στην οικειότητα και την ανοικειότητα.
Η Μένη Σεϊρίδου, με τη σειρά “Falling into Morpheus arms”, συνταιριάζει πορτέτα και στοιχεία φύσης ως μία αλλόκοτη περιήγηση στο ονειρικό.
Και η Αλέκα Τσιρώνη, με το «Πάτημα της πεταλούδας», αποτυπώνει στιγμές τυχαιότητας (;) , αποδίδοντάς τους την αξία της επιλογής της.
Θεσσαλονίκη, 20 Ιουνίου 2023
Mένη Σεϊρίδου, "Falling into Morpheus arms"
Στέλιος Γιασνακίδης, άτιτλο
Θανάσης Κριτσωτάκης ,"Εσωτερικός Κήπος"
Δώρα Κατάκη, "Τι ζητάς εδώ; Δεν είναι μέρος για έναν άγιο αυτό;"
Μαρία Λαμπριανίδου, "Τρίτη μεσημέρι"
Αλέκα Τσιρώνη, "Το πάτημα της πεταλούδας"
